Δημήτρης Κοτζαρίδης: δολοφονήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2011. Γνωρίζουμε ποιοι τον σκότωσαν.

 Δημήτρης Κοτζαρίδης. Η εποχή μας άρχισε να βγάζει ήρωες. Ελπίζω.

Δημήτρης Κοτζαρίδης, ετών 53. Εδώ και τρία χρόνια ήταν άνεργος. Ζούσε -ακριβέστερα: επιβίωνε- στο Βύρωνα με λίγα μεροκάματα σε οικοδομές. Η γυναίκα του είχε χάσει κι εκείνη την δουλειά της. Ανέθρεψαν και σπούδασαν τις δυο τους κόρες  σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Δημήτρης Κοτζαρίδης, ετών 53. Σήμερα δεν είναι εδώ. Το σπίτι του πενθεί και μαζί του όλοι εμείς. Αλίμονο, δεν θα 'πρεπε να μας ενδιαφέρει αν ήταν στο συνδικάτο οικοδόμων του ΚΚΕ ή αν ήταν με το ΠΑΜΕ. Ήταν άνθρωπος που κατέβηκε στον δρόμο, ήταν άνθρωπος με όνειρα. Ήταν άνθρωπος ελεύθερος. Ήταν άνθρωπος.
Τώρα είναι κάτι παραπάνω: ήρωας.

Δημήτρη, σκοτώθηκες για να είναι το παιδί μου αύριο ελεύθερο. Συγνώμη που δεν ήμουν εκεί να σε σώσω. Συγνώμη που δεν σκοτώθηκα εγώ για σένα. Υπόσχομαι αυτό: δεν ξεχνώ. Δεν ξεχνώ την Ιδέα για την οποία έπεσες. Δεν ξεχνώ τους δολοφόνους σου.

Πώς να φτιάξει κανείς σκίτσο για ένα νεκρό συνάνθρωπό μας; 
Αντί σκίτσου λοιπόν, μια φωτογραφία με τα ματωμένα χέρια των ηθικών αυτουργών.

Γνωρίζουμε ποιοι σε δολοφόνησαν, Δημήτρη.  Αυτοί που...

...τα τελευταία δύο χρόνια, οδηγούν μεθοδευμένα στην εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό. Αυτοί που έχουν ήδη οδηγήσει στην αυτοκτονία εκατοντάδες Έλληνες -κι ένας Θεός ξέρει πόσους ακόμα. Αυτοί που, ως ψυχροί εκτελεστές, υπερψήφισαν χθες το νομοσχέδιο-τέρας, καταφέροντας ακόμη μια μαχαιριά στο κορμί της Ελλάδας που χαροπαλεύει. Ακόμα και αυτοί που καταψήφισαν αλλά καταδέχθηκαν να συμμετάσχουν στην διαδικασία νομιμοποιώντας την, φέρουν ακέραια την ευθύνη (μια εξαίρεση: ο Πάνος Καμένος που έχει επιλέξει να αγωνιστεί από "μέσα", μα είναι απελπιστικά μόνος). Τα χέρια όλων τους είναι βαμμένα με αίμα. Γνωρίζουμε ποιοι είναι. Γνωρίζουμε καθέναν από δαύτους -με το μικρό του όνομα. Αυτός είναι ο Εχθρός.
Ο υπάνθρωπος που προτιμά να υποδουλώσει την πατρίδα, παρά να θυσιάσει την βουλευτική του αποζημίωση παραιτούμενος, αυτή η θλιβερή καρικατούρα ανθρώπου που γίνεται με την ψήφο της συνεργός στο Έγκλημα (συνειδητά, λόγω εκβιασμού ή άγνοιας -μου είναι αδιάφορο), είναι ο ένας και μοναδικός Εχθρός μας.

Το γνωρίζουμε όλοι πια. Εκείνοι που έμπασαν τους Πέρσες στη χώρα για να τη σώσουν απ' τους Πέρσες*  δεν είναι ηλίθιοι. Δεν είναι ανίκανοι. 
Εκτελούν εντολές. Είναι προδότες.
Εκτελούν Έλληνες. Είναι δολοφόνοι.


   Διχασμός = αυτοκτονία!


Φίλοι μου, πατριώτες, προσοχή! Σήμερα χρειαζόμαστε ενότητα περισσότερο από ποτέ. Μη διαδίδουμε διχαστικά μηνύματα. Ας μην μπαίνουμε στην παγίδα του "διαίρει και βασίλευε" που μας σερβίρει τεχνηέντως το Σύστημα. Αν ήμασταν ένα εκατομμύριο πολίτες στην πλατεία χθες, δεν θα συζητούσαμε αν έφταιγαν οι ΠΑΜίτες ή οι μπαχαλάκηδες. Είχαμε την ευκαιρία ν' αλλάξουμε τον πολιτικό χάρτη του τόπου με μόνο όπλο την Ελληνική Σημαία στο χέρι. Αυτή η ευκαιρία σίγουρα δεν ήταν η τελευταία. Ανασύνταξη δυνάμεων τώρα. Ας διδαχθούμε από τα χθεσινά λάθη, τις παραλείψεις και τις προβοκάτσιες. Θα γίνουμε πιο σοφοί, θα βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο αντίστασης από δω και πέρα. Μην χάνουμε την πίστη μας. Η πατρίδα θα ελευθερωθεί. Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Δεν μπορώ να διανοηθώ άλλη επιλογή. Τόσος ήλιος, τόση αλμύρα, τόσοι στίχοι, τόσο αίμα, δεν είναι δυνατό να χύθηκαν σ' αυτή τη γωνιά τσάμπα. Κάποιος λόγος υπάρχει. 

Δημήτρης Κοτζαρίδης, ετών 53.
Η κηδεία του θα γίνει αύριο, Σάββατο 22.10.2011, στο Βύρωνα.

Λοιπόν, τέρμα οι διχασμοί. Ο εχθρός είναι ένας. Τώρα, όλοι μαζί. Τώρα ή ποτέ.

Γιώργος Σγούρδος
Λωζάννη
21.10.2011

Σύνταγμα, Τετάρτη 19.10.2011, όπως θα πρέπει να το θυμόμαστε...

Υ.Γ: Αφιερωμένο στους 300:

(...)

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους

αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...

Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,

θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία.

Κώστας Καρυωτάκης, "Πρέβεζα"

* Η έκφραση "έμπασαν τους Πέρσες στη χώρα για να τη σώσουν απ' τους Πέρσες"   είναι του Στάθη Σταυρόπουλου (στήλη Ναυτίλος, Ελευθεροτυπία, 20.10.2011).